Dur Yolcu şiiri kimin? İşte Dur Yolcu şiiri tamamı

Çanakkale Zaferi Türk tarihinde olduğu kadar Türk edebiyatında da büyük bir yer kaplıyor. 1915 yılında Osmanlı İmparatorluğu’nun zaferiyle sonuçlanan Çanakkale Savaşı’nı konu alan şiirlerden biri olan Dur Yolcu şiiri sosyal medyada gündem oldu. Dur Yolcu şiiri kimin? İşte Dur Yolcu adıyla bilinen “Bir Yolcuya” şiiri tamamı

BİR YOLCUYA (DUR YOLCU) ŞİİRİ TAMAMI

Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın

Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.

Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın

Bir vatan kalbinin attığı yerdir.

Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda

Gördüğün bu tümsek Anadolu’nda,

İstiklal uğrunda, namus yolunda

Can veren Mehmed’in yattığı yerdir.

Bu tümsek, koparken büyük zelzele,

Son vatan parçası geçerken ele,

Mehmed’in düşmanı boğduğu sele

Mübarek kanını kattığı yerdir.

Düşün ki, haşrolan kan, kemik, etin

Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin

Bir harbin sonunda bütün milletin

Hürriyet zevkini tattığı yerdir.

DUR YOLCU ŞİİRİ ŞAİRİ KİM, KİM YAZDI?

Halk arasında Dur Yolcu adıyla anılan Bir Yolcuya şiirnin şairi Necmettin Halil Onan’dır.

NECMETTİN HALİL ONAN KİMDİR?

1902 yılında Çatalca’da doğdu. Babası, Düyûn-ı Umûmiye memuru Halil Hilmi Bey idi.[1] Ortaöğrenimini Vefa Lisesi’nde tamamladı. 1919 yılında Darülfünun Edebiyat Fakültesinde açılan sınavı kazanarak Türk Dili ve Edebiyatı bölümüne kaydoldu. Cenap Şahabettin, Fuad Köprülü, Ferit Kam, Yusuf Şerif, Yahya Kemal, Hüseyin Daniş gibi edebiyatçıların öğrencisi oldu. Fakat İstanbul’un işgali üzerine okul geçici olarak kapatılınca millî mücadeleye katılmak üzere Ankara’ya geçti.

Ankara Talimatgahı’nda zabıt vekili oldu, Anadolu Ajansı Siyasi Servisi’nde çalışan Halil Onan, millî mücadele sonrası İstanbul’a dönerek yarım kalan eğitimine devam etti, 1924 yılında mezun oldu. Bir süre tekrar Anadolu Ajansı’nda ve özel okullarda çalıştı. 1929 yılından itibaren İzmir (İzmir Kız Lisesi 1936-1939),Adana, Ankara illerinde pek çok lisede edebiyat öğretmenliği ve lise müdürlüğü yaptıktan sonra maarif müfettişi oldu.

1942-1946 yıllarında Yükseköğretim Genel Müdürlüğü yaptı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’ne Eski Türk Edebiyatı Profesörü olarak atandı. 1959 yılında ise üniversitedeki görevinden emekli oldu. 18 Ağustos 1968 günü İstanbul’da öldü.